زیست پذیری یکی از بزرگ‌ترین ایده‌های برنامه‌ریزی شهری دوران معاصر است و ایجاد زیست پذیری در میان شهرهای جهان سوم مساله نگران کننده‌ای است. در این میان مسائل مرتبط با زیست پذیری در کشورهای جنوب به دلیل نرخ رشد شتابان جمعیت در مناطق کلان‌شهری به صورت حادتری بروز نموده است؛ بنابراین نوشتار حاضر در پی آن است که با هدف شناخت پایه‌ای از وضعیت حاکم بر زیست پذیری منطقه کلان‌شهری تبریز بپردازد. برای دستیابی به این هدف، با بهره‌گیری از روش کتابخانه‌ای-پیمایشی و ابزار پرسشنامه محقق ساخته؛ 384 نفر از شهروندان ساکن منطقه کلان‌شهری تبریز به روش نمونه‌گیری احتمالی (به روش تصادفی ساده) مورد ارزیابی قرار گرفته و اطلاعات گردآوری شده با استفاده از تحلیل‌های آزمون T تک نمونه‌ای؛ آزمون تحلیل واریانس (ANOVA)؛ و تحلیل مسیر در محیط نرم‌افزار  spssمورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته‌اند. نتایج به­دست آمده نشان داد که زیست پذیری منطقه کلان‌شهری تبریز با میانگین 86/2 و آماره t 75/4 در حد متوسط قرار داشته و با توجه به مطلوبیت عددی آزمون (3)، می‌توان گفت آماره T تمامی ابعاد زیست پذیری منطقه کلان‌شهری تبریز قابل قبول می‌باشد. همچنین نتایج نشان داد در تمامی نقاط این محدوده؛ شرایط زیست پذیری یکسان نیست و بین منطقه کلان‌شهری تبریز مورد مطالعه از نظر تفاوت شاخص زیست پذیری تفاوت معناداری دیده می‌شود. در این میان، شاخص اقتصادی با مقدار F، 205/47  بیش­ترین مقدار اختلاف و تفاوت را دارد و می‌توان گفت که در شاخص اقتصادی، اختلاف زیست­پذیری در منطقه کلان‌شهری تبریز  بیش­تر از سایر شاخصه‌ها است.