کلانشهر اصفهان به دلیل افزایش جمعیت، مهاجرپذیری، گردشگرپذیری، سکون هوا در نیمی‌ از روزهای سال، خشکسالی در سال‌های اخیر، واقع شدن در محور مواصلاتی شمال و جنوب کشور، وجود صنایع سنگین و معادن در حریم شهر و...، در حال حاضر با معضل آلودگی هوا روبرو می‌باشد. از این رو پژوهش حاضر بر آن است تا ضمن بررسی مولفه هوا کلانشهر اصفهان در چارچوب رویکرد شهر سبز، راهبردهایی برای تحقق کلانشهر سبز اصفهان در مولفه هوا ارائه نماید. پژوهش حاضر به لحاظ هدف از نوع کاربردی و به لحاظ ماهیت و روش از نوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری پژوهش شامل دو سطح نخبگان حوزه محیط زیست شهری و شهروندان کلانشهر اصفهان می باشد. گردآوری داده‌ها با روش‌های کتابخانه‌ای، میدانی و ابزار پرسشنامه صورت پذیرفت. در این پژوهش تعیین شاخص های شهر سبز در مولفه هوا با روش دلفی و بررسی وضعیت مولفه هوا کلانشهر اصفهان در چارچوب رویکرد شهر سبز با تلفیق مدل های PSR و TOPSIS و تدوین راهبردها تحقق شهر سبز اصفهان در مولفه هوا در چارچوب جامعی شامل بهره گیری از ماتریس های IFE، EFE، SWOT، IE و QSPM صورت پذیرفت. نتایج پژوهش حاکی از آن است که مولفه هوا کلانشهر اصفهان در چارچوب رویکرد شهر سبز از وضعیت مطلوبی برخوردار نمی باشد، به طوری که طی دوره 1387 الی 1391، سال های 1391 و 1388 به ترتیب رتبه های اول و آخر را به خود اختصاص داده بودند. در این راستا بررسی عوامل داخلی و خارجی پیشروی مولفه هوا کلانشهر اصفهان نیز حکایت از غالب بودن ضعف ها بر قوت ها و تهدیدها بر فرصت ها دارد. بنابراین جهت نیل به کلانشهر سبز اصفهان در مولفه هوا، ضرورت دارد تا راهبردهای تدافعی با اولویت راهبردهای حفظ پیوستگی و توسعه کمربند سبز حفاظتی با اولویت شرق و شمال شرق شهر، توسعه متوازن و متناسب زیرساخت های حمل و نقل عمومی یکپارچه و تامین سوخت گاز نیروگاه ها و صنایع مستقر در حریم کلانشهر اصفهان اتخاذ گردد.