امروزه بررسی و شناخت مکان­های مستعد جهت کاربری اکوتوریسم یکی از موضوعات مهمی است که مورد توجه برنامه­ریزان صنعت توریسم قرار گرفته است. هدف از این پژوهش، رتبه‌بندی مناطق مستعد و حفاظت شده جهت اجرای فعالیت­های گردشگری در استان همدان می­باشد. به منظور بررسی شاخص­های مرتبط با مکان­یابی مناطق مستعد از تکنیک­های‌ تصمیم‌گیری چند معیاره (SAW، VIKOR، TOPSIS و آنتروپی) استفاده گردید. ابتدا 12 معیار شامل 5 معیار با اهمیت شامل پوشش گیاهی و حیات جانوری، زیرساخت­ها، تمایل مردم محلی، امنیت و دسترسی به منطقه برای ارزیابی تعریف شد. برای وزن­دهی به معیارهای انتخاب شده از روش آنتروپی و ماتریس­های مقایسه زوجی استفاده شد. همچنین با روش VIKOR مناسب‌ترین گزینه تعیین و با روش  SAWو TOPSIS رتبه‌بندی مناطق صورت گرفت. در نهایت رتبه‌بندی این سه تکنیک با یکدیگر مقایسه و رتبه‌بندی نهایی مناطق با روش ادغام میانگین حسابی انجام گردید. با توجه به نتایج وزن‌دهی به روش آنتروپی، شاخص پوشش گیاهی وحیات جانوری با رتبه 1 و وزن % 303/0 مهم­ترین عامل در رتبه‌بندی مناطق مستعد بودند. نتایج حاصله از بررسی روش­های فوق نشان داد که­، منطقه حفاظت شده لشگردر ملایر بهترین منطقه جهت فعالیت­های اکوتوریسمی است.