مقاله حاضر به بررسی میزان انطباق مساکن شهر جلفا با زاویه تابش می­پردازد. اهمیت این موضوع بیش­تر از آن رو است که با شناخت و به­کارگیری عوامل محیطی و اقلیمی می­توان به سهم خود به پایداری توسعه شهر کمک کرد. این مطالعه علاوه بر مشاهدات میدانی با به­کارگیری اطلاعات سازمان هواشناسی کشور به روش گیونی انجام می­گیرد. مشاهده محلی و نقشه­های طراحی شهری از منابع اطلاعاتی دیگر می­باشد. با تجزیه و تحلیل اطلاعات موجود مشخص گردید که در جلفا در ماه­های گرم (‌ژوئیه و ژوئن) در صورت استفاده از سایبان­های افقی و مصالح با ظرفیت حرارتی بالا در ساختمان شرایط آسایش فراهم می­باشد. ولی در ماه­های سرد (ژانویه، فوریه، مارس، نوامبرو دسامبر) سال، علاوه بر جهت­گیری مناسب فرم­های ساختمانی برای استفاده حداکثر از انرژی آفتاب، نیاز به گرمایش مکانیکی وجود دارد. در بقیه اوقات نیز شرایط آسایش تامین می­گردد. همچنین با انطباق نتایج حاصل از بررسی عوامل اقلیمی و روش­های محاسباتی قانون کسینوس و عمق سایبان، نیازهای حرارتی ماهانه مورد ارزیابی قرار گرفته تا جهت بهینه قرارگیری ساختمان­ها در جلفا معلوم شود. در ماه­های گرم سال جهت­های شرقی و غربی ساختمان­ها و در ماه­های سرد سال جهت جنوبی بیش­ترین مقدار انرژی خورشیدی را دریافت می­دارند. با توجه به ضوابط تعیین شده برای انتخاب موقعیت استقرار ساختمان، جهت شرقی-غربی از جهت دریافت کم انرژی خورشیدی در تابستان و حداکثر دریافت انرژی در ماه­های سرد سال برای ساختمان­ها در جلفا توصیه می­شود.