پژوهش حاضر با روش‌شناسی «توصیفی–تحلیلی» در راستای اولویت‌سنجی معیارهای برنامه­ریزی غیر اقلیدسی جان فریدمن در فرآیند برنامه‌ریزی شهری ایران به انجام رسیده است. جهت دستیابی به هدف پژوهش با بهره‌گیری از روش پیمایشی و با ابزار پرسشنامه از نظرات 30 نفر از کارشناسان مرتبط با حوزه پژوهش استفاده شده است. برای جمع‌آوری و تحلیل داده‌های پژوهش، ابتدا بر اساس نظریه برنامه­ریزی غیر اقلیدسی جان فریدمن معیارهای و زیرمعیارهای پژوهش در 5 معیار اصلی تحت عنوان رویکرد هنجاری، نوآورانه، سیاسی، تعاملی و رویکرد مبتنی بر یادگیری اجتماعی و 21 زیرمعیار برای هر کدام از معیارهای اصلی استخراج و تدوین شدند و پس از نظرسنجی از کارشناسان منتخب پژوهش با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی دلفی فازی (FDAHP) مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفتند. مطابق با نتایج به­دست آمده، رویکرد تعامل گرایانه در بین 5 معیار اصلی نظریه غیر اقلیدسی جان فریدمن با کسب حداکثر 769/0 وزن فازی و 445/0 وزن غیر فازی دارای اولویت بیش­تری نسبت به دیگر معیارها از دیدگاه کارشناسان می‌باشد. از سوی دیگر در قسمت زیر معیارهای پژوهش زیر معیارهای مربوط به رویکرد تعامل گرایانه عمدتاً حائز امتیاز بیش­تری از سوی کارشناسان گردیدند به‌طوری که در این میان داشتن رویکرد موقعیت مبنا و در تعامل با ساختار برنامه­ریزی مشارکتی با کسب 711/0 حداکثر وزن فازی و 066/0 وزن غیرفازی به‌عنوان یکی از زیرمعیارهای معیار تعامل­گرایانه بیش­ترین وزن را از سوی کارشناسان به خود اختصاص داده است.