بافت‌های تاریخی و فرهنگی شهرها آثار گران‌بهایی از فرهنگ، دانش معماری و شهرسازی بومی‌اند و به عنوان جزئی از هویت اجتماعی هر قوم و کشوری تلقی می‌شوند. این بافت‌ها دارای جاذبه‌های گردشگری متنوعی‌اند که با توجه به پیشینه‌ی خود نیازمند احیا و بازآفرینی می‌باشند. از اینرو هدف این تحقیق شناسایی مؤلفه‌های تأثیرگذار باززنده سازی بافت‌های تاریخی - فرهنگی تبریز بر توسعه‌ی توریسم شهری بوده است. روش تحقیق کاربردی با ماهیت توصیفی – تحلیلی می‌باشد که برای جمع‌آوری اطلاعات از روش اسنادی – میدانی و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون‌های آماری رگرسیون و تحلیل مسیر استفاده شده است. جامعه آماری تحقیق نیز مسئولان، مدیران و کارشناسان مسائل شهری منطقه 8 شهرداری تبریز بوده که حجم نمونه بر اساس فرمول کوکران 220 نفر بدست آمده است. نتایج تحقیق حاکی از آن است مهم‌ترین شاخص‌های باززنده سازی بافت تاریخی – فرهنگی تبریز بر توسعه‌ی گردشگری شاخص‌های فضایی – عملکردی، اقتصادی و تاریخی – فرهنگی می‌باشد که ضریب تأثیر هرکدام به ترتیب 0.720، 0.617 و 0.507 است. همچنین نتایج نشان می‌دهد ارتقاء کیفی سازمان فضایی و ساختار کالبدی محدوده‌ی بافت، ارتقای موقعیت فرا منطقه‌ای و بین‌المللی بازار، احیای هویت فرهنگی و تاریخی بافت، تقویت و پویایی حیات مدنی و ایجاد یک مدیریت واحد در بین ارگان ها و تقسیم وظایف بصورت افقی بین آن‌ها به منظور جلوگیری از تفرق‌ها از مهم‌ترین تأثیرات باززنده سازی بافت تاریخی – فرهنگی تبریز و در راستای دستیابی به توسعه‌ی توریسم می‌باشد.