1- واحد علوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. 2- گروه جغرافیای سیاسی، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران. (نویسنده مسئول). 3- گروه جغرافیای جغرافیای سیاسی، واحد علوم وتحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
چکیده: (3919 مشاهده)
چکیده :
مرزهای مشترک بین کشورها بعنوان فرصت های مختلف تعاملی در ارتباط با کنشهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی هستند و در گسترش تعاملات تجارت ایجاد اشتغال، ثبات، امنیت، رفاه و توسعه اقتصادی بین سیستمهای سیاسی تاثیرگذارند. مرزها انواع مختلفی دارند: مرزهای خشکی، دریایی و یا تلفیقی. مناطق مرزی تلفیقی، مناطقی هستند که از کرانههای آبی، پسکرانه های جلگهای و همچنین مناطق کوهستانی و جنگلی برخوردارند. این مناطق می تواند بیشترین منافع را برای کشورهای دارنده آن داشته باشد. وجود منطقه مرزی با چنین ویژگیهای طبیعی و محیطی دارای توانها و قابلیتهایی نظیر گمرک، پایانه و بازاچه مرزی، خط راه آهن ریلی قابلیت ایجاد بندر جهت حمل و نقل دریائی، توسعه توریسم ساحلی، بهره برداری زراعی، باغی ، دامداری و همچنین توریسم کوهستانی و جنگلی باشد.
تحقیق حاضر با بررسی الگوی نظری توسعه فضا در مناطق مرزی تلفیقی پرداخته است. از اینرو پژوهشی نظری است که با اتکا بر مطالعات کتابخانهای و سپس استخراج دیدگاه متخصصان مربوطه به روش پرسشنامه بسته موارد و دادههای مورد نظر را استخراج و تحلیل کرده است. در بخش کتابخانهای از منابعی مانند کتاب ها، مجله ها، مقاله ها و پژوهشهای انجام شده در خصوص برنامهریزیهای توسعه منطقهای و مرزی استفاده شده و دادههای بدست آمده از مطالعات کتابخانهای از طریق تکمیل پرسشنامه توسط کارشناسان و نخبگان در زمینه پتانسیلهای مناطق مرزی تلفیقی مورد ارزیابی قرار گرفته است.
نتایج تحقیق نشان میدهد مناطق تلفیقی طبیعت پایه ساحلی با پسکرانههای جلگهای و کوهستانی که هر کدام دارای پتانسیلهای ویژه هستند میتواند در توسعه منطقهای و همچنین ملی تاثیرگذار باشد. چنین مناطقی به دلیل تنوع فضایی از پتانسیلهای متنوعی در امر توسعه برخوردارند و در صورت گسترش تعاملات فراملی از تنوع کارکردی در زمینه اقتصاد برخوردار خواهند شد.