مساله دین در طول تاریخ جغرافیا، ذهن بسیاری از جغرافیدانان گذشته و حال را به خود مشغول کرده است. پژوهش پیش رو، مقدمه­ای است برای مسائل معرفت­شناختی بنیادین در قلمرو جغرافیای دین است؛ از این زاویه دید هدف مقاله حاضر علاقمندی و فراخوانی به جغرافیاورزی و جغرافیااندیشی در ایران است تا به پژوهشگران این حوزه کمک نماییم تا درباره این موضوعات آرایی معقول را در پژوهش حاصل نمایند و این توانایی را به دست آورند که به نحو منسجم و ثمربخش، تفکر درباره موضوعات متنوع جغرافیای دین را ادامه دهند؛ و از سوی دیگر در تحلیل پدیده­های دینی آن را بر مبنای فرم جغرافیایی سنجیده و دقیق پی بگیرند. در این پژوهش رویکرد معرفت­شناسی جغرافیای دین به روایت نگارندگان از روش تجزیه و تحلیل متون استفاده شده است. برای یافتن پاسخ کوشیده­ایم مفهوم جغرافیای دین را از منظر جغرافیدانان معتبر جهانی را وجهه همت خویش قرار داده­ایم. نتایج پژوهش نشان می­دهد با کاویدن در ابعاد معرفت­شناسانه جغرافیای دین از منظر رویکردهای پوزیتیویستی، پدیدارشناختی و انتقادی در باب پدیده­های دینی و دقت در آنها، به معنای انتخاب یکی در جهت طرد دیگری نیست، بنابراین از منظر نگارندگان، تفکر جغرافیایی جدی، جامع­الاطراف و رهگشا، متضمن ترکیب سه­گانه جغرافیای پوزیتیویستی، پدیدارشناختی و انتقادی در کاویدن پدیده­های دینی، و گشوده بودن نسبت به هر سه میراث درخشان سنت­های فکری، و در میراث فلسفی این مکاتب جغرافیا به دیده عنایت نگریستن است.