زیست پذیری مفهومی جدید در پارادایم توسعه پایدار است که زمینه ساز رسیدن به پایداری است. هدف از پژوهش حاضر تحلیل زیست پذیری محیطی سکونتگاههای روستایی شهرستان صومعه سرا است. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش شناسی توصیفی- تحلیلی است. جامعه آماری تحقیق 22790 خانوار روستاهای شهرستان صومعه سرا است. برای دستیابی به هدف، از منابع کتابخانه ای و مطالعات میدانی مبتنی بر توزیع پرسشنامه و مصاحبه با 377 نفر از سرپرستان خانوارهای ساکن در روستاهای نمونه (20 روستای منتخب به روش نمونه گیری طبقه ای و به طور تصادفی ساده) بهره گرفته شد. برای تحلیل زیست پذیری محیطی، چهارشاخص آلودگی ها(کیفیت محیط)، فضای سبز، چشم انداز روستایی و تاب آوری(19 گویه) مورد بررسی قرارگرفت. از تحلیل های آزمون T تک نمونه ای برای اثبات معناداری و قابلیت تعمیم نتایج پژوهش، تحلیل رگرسیون جهت مشخص شدن تاثیر شاخص های محیطی بر زیست پذیری سکونتگاه های روستایی و از تحلیل مسیر جهت میزان اثرگذاری شاخص ها بر زیست پذیری استفاده شده است. به کمک آزمونT تک نمونه مشخص شد میانگین بعد محیطی کمتر از میزان مورد انتظار است. نتایج تحلیل رگرسیون حاکی از قدرت تبیین کنندگی بالای بعد محیطی نسبت به تغییرات زیست پذیری سکونتگاههای روستایی شهرستان صومعه سراست. نتایج تحلیل مسیر نشان داد مقدار اثر مستقیم و غیر مستقیم شاخص های چهارگانه بعد محیطی بر زیست پذیری برابر با ۶۲۸/۱ بوده است. شاخص چشم انداز روستایی بالاترین میزان تاثیرگذاری مستقیم و غیر مستقیم بر زیست پذیری(732/0) و سپس به ترتیب شاخص های تاب آوری، فضای سبز و آلودگی ها بر زیست پذیری تاثیرداشته اند.