در این پژوهش، به منظور بررسی اقلیم‌شناسی توریسم تبریز از دو روش شناسایی گونه‌های هوا و شاخص اقلیم گردشگری استفاده شده است. برای نیل به این هدف، داده‎های روزانه 22 متغیر اقلیمی شامل دمای خشک، دمای تر، نم نسبی، سرعت باد و سمت باد در ساعت‌های (03-09-15)، بیشنه دمای روزانه، کمینه دمای روزانه، ارتفاع بارش روزانه، میانگین روزانه دمای خشک، میانگین روزانه دمای تر، میانگین دمای شبانه‌روز و میانگین روزانه درصد نم نسبی از 1/1/1360 تا 29/12/1389 به مدت 30 سال در تبریز استخراج شده است. برای تعیین گونه‌ها از حالت تجزیه P که آرایشی از ماتریس پایگاه داده‌هاست و در آن ستون‌ها، متغیر‎های جوی و سطرها، زمان هستند استفاده شده است. پس از استاندارد‌سازی داده‌ها، تحلیل خوشه‌ای به روش «ادغام وارد» با فاصله اقلیدسی انجام گرفت و برای تبریز، شش گونه هوا شناسایی گردید(گونه یخبندان، مه‌آگین و آرام، گونه معتدل، گونه بادی، گونه سرد بارشمند، گونه گرم و خشک و گونه بسیار گرم و خشک بادی). نتایج پژوهش نشان داد که گذار از یک فصل به فصل دیگر، سبب پیدایش و میرش گونه‌های هوا می‌شود و از سوی دیگر طی دهه‌های اخیر، تغییرات محسوسی در روند سالانه گونه‌های هوا مشاهده شده است. همچنین نتایج حاصل از محاسبه شاخص اقلیم گردشگری تبریز نشان داد که مناسب‌ترین زمان برای آسایش گرمایی گردشگران در زمان اوج فعالیت آن‌ها، اوخر بهار و سرتاسر فصل تابستان است و نامساعدترین زمان، دی و بهمن‌ماه می‌باشد.