گردشگری، دارای پتانسیل های قابل ملاحظه ای به عنوان یک محرک برای رشد و توسعه اقتصادی می باشد. در سال های اخیر، ژئوتوریسم به عنوان یکی از شاخه های طبیعت گردی مورد توجه گردشگران و محققان قرار گرفته است. ایران از جمله کشورهایی است که دارای جاذبه های طبیعی خاص و بی نظیر است. در این میان استان کردستان از نظر طبیعی و فرهنگی جایگاه ویژه ای در گردشگری کشور دارد. هدف این پژوهش، بررسی قابلیت های ژئومورفوسایتهای شهرستان سروآباد می باشد. شهرستان سروآباد در شمال غرب کشور و در استان کردستان قرار گرفته است و به دلیل موقعیت جغرافیایی و استقرار در میان رشته کوه های زاگرس از جاذبه های گردشگری فراوان اعم از طبیعی و فرهنگی برخوردار است. روش پژوهش تحقیق حاضر توصیفی- تحلیلی است و روش جمع آوری داده ها و اطلاعات اسنادی و میدانی می باشد و با بهره گیری از دو روش پریرا و رینارد به ارزیابی قابلیت های ژئوتوریستی ژئومورفوسایت های موجود در منطقه پرداخته شده است. نتایج حاصل از روش پریرا نشان داد که از میان 9 ژئومورفوسایت منتخب در منطقه مورد مطالعه، رودخانه سیروان بالاترین امتیاز (64/13) و ارتفاعات کوسالان پایین ترین امتیاز(24/9) را کسب کردند. بیشترین امتیاز در عیار مدیریتی متعلق به رودخانه سیروان و بالاترین عیار ژئومورفولوژیکی متعلق به چشمه ها می باشد. علت اصلی پایین بودن امتیاز برخی از لندفرم ها طبق روش پریرا، مناسب نبودن زیرساخت ها و نبود تجهیزات و سرویس های پشتیبانی و عدم دسترسی مناسب آنها می باشد. طبق نتایج حاصل از روش رینارد، آبشار سلور با کسب امتیاز (58/) از میانگین کل ارزش ها از شرایط مناسب تری نسبت به دیگر لندفرم ها برخوردار بود. البته فاصله امتیازهای ژئومورفوسایت ها در روش رینارد بسیار به هم نزدیک بود. به طور کلی و بر اساس دو روش پریرا و رینارد که علاوه بر تفاوت های موجود از نظر شاخص ها اشتراکاتی نیز با هم دارند، ژئومورفوسایت هایی که بالاترین امتیاز را کسب نموده اند برای سرمایه گذاری و برنامه ریزی جهت گردشگری مناسب ترند و ژئوسایت های با امتیاز پایین نیز باید بیشتر مورد توجه قرار گیرند تا ضعف ها و کمبودهای آنها برطرف شود و این که ژئومورفوسایت های موجود در منطقه از وضعیت متوسط تا خوبی برخوردار می باشند.