امروزه بحث شناسایی، مهار و پیشگیری از تلفات و خسارات جانی اقتصادی و اجتماعی ناشی از حوادث طبیعی مانند (زمین­لرزه- سیل و زلزله) مورد توجه خاص محافل علمی- تحقیقاتی و مسئولین امر در اکثر کشورها قرار گرفته است. در دهه‌های اخیر، با توجه به سیر صعودی خسارات و زیانهای ناشی از حوادث طبیعی (بویژه زمین­لغزه)، مسئله پیش­بینی و ارائه راه حلها و شیوه‌های کنترل و دور ماندن از ضررها و خسارات وارده به طور جدی مطرح بوده است. در این پژوهش محدوده گسل بناروان با مدل رگرسیون لجستیک به منظور تعیین مناطق خطر ناپایداری دامنه­ای مورد ارزیابی قرار گرفت. ابتدا از طریق بازدید میدانی، نقشه‌های زمین‌شناسی و توپوگرافی و با مرور منابع قبلی و بررسی شرایط منطقه نه عامل اعم از طبقات ارتفاعی، شیب، جهت‌شیب، لیتولوژی، فاصله از گسل، فاصله از آبراهه، فاصله ازجاده، کاربری اراضی، پوشش­گیاهی به عنوان عوامل مؤثر بر وقوع ناپایداری دامنه­ای در نرم افزار Idrisi بررسی شد. پس از انجام پهنه‌بندی ناپایداری دامنه­ای درصد پهنه‌های ناپایداری در هر کلاس محاسبه شد نتیجه نشان داد که در محدوده مورد مطالعه، مناطقی که با خطر بسیار بالا پهنه‌بندی شده‌اند کمترین درصد از میزان مساحت منطقه را به خود اختصاص داده‌اند. در پژوهش حاضر که با استفاده از رگرسیون لجستیک انجام گرفت عامل ارتفاع با بیشترین ضریب بهترین متغیر پیش‌بینی کننده احتمال وقوع ناپایداری دامنه­ای در منطقه است. بیشترین تعداد ناپایداری دامنه­ای‌ در ارتفاعات بالا و شیب ۳۲-۲۳ درجه رخ داده است که دلیل آن نیروی ثقل است