---

   فرونشست پدیده‌ای مورفولوژیکی است که تحت‌تأثیر حرکت فرورو زمین پدید می‌آید. علت رخداد این پدیده ممکن است متأثر از عوامل طبیعی و انسانی باشد. برداشت بی‌رویه از آب‌های زیرزمینی و وجود نشانه‌های فرونشست زمین در دشت جوین، ضرورت نیاز به پهنه‌بندی فرونشست در این دشت را نشان می‌دهد. هدف تحقیق حاضر بررسی مناطق مستعد پدیده فرونشست بوده که برای این منظور از مدل تحلیل شبکه ای- فازی استفاده شده است. لایه‌های اطلاعاتی شامل لیتولوژی، خاک، بارش، سطح پیزومتری، ارتفاع، تکتونیک، تراکم چاه‌ها، کاربری اراضی، شیب، ژئومورفولوژی، آبراهه، پوشش گیاهی به عنوان معیارهای مؤثر مورد استفاده قرار‌ گرفتند. سپس مقایسات زوجی معیارها انجام و وزن اختصاص یافته در نرم افزار super decesion به شکل معیارهای اصلی و زیرمعیارها وزن‌دهی شدند. لایه‌های مربوط به هر کدام از عوامل با استفاده از نرم افزار GIS در محیط Arc map آماده‌سازی گردید. سپس تلفیق وزنی در محیطGIS انجام گرفت و در انتها لایه نهایی به صورت تابع خطی طیف‌بندی گردید. در این مرحله نقشه  FUZZY & ANP فرونشست به صورت کلاس‌بندی برای نشان دادن ویژگی‌های مناطق بحرانی فرونشست  استخراج شد و اولویت‌بندی مناطق مختلف از نظر استعداد برای وقوع پدیده فرونشست بدست آمد. از این مقدار در نقشه ANP حدود ۵۶ درصد و در نقشه فازی به صورت فرض صفر و یک، قسمت مرکزی دشت جوین با خطر زیاد تا خیلی زیاد به حساب می‌آید. بر این اساس با توجه شرایط منطقه هر دو نقشه به واقعیت نزدیک است. تراکم بالای چاه‌های عمیق و نیمه عمیق و افت بالای آب‌های زیرزمینی به دلیل برداشت بی‌رویه  این محدوده(خطر زیاد تا خیلی زیاد) جزو مناطق با استعداد بالای فرونشست مشخص شد، همچنین وجود شکاف‌های بوجود آمده و نشست چاه‌ها در همین محدوده‌ها تا حدودی صحت سنجی مدل را با داده های زمینی نشان می‌دهد. از نتایج حاصل از محاسبات انجام شده توسط روش‌های مذکور، می‌توان به عنوان تخمین اولیه مقدار فرونشست در محل مورد مطالعه استفاده کرد.
 

---

دمای سطح زمین یکی از معیارهای مهم در برنامه­ریزی ناحیه­ای منطقه­ای می­باشد. امروزه افزایش درجه حرارت برخی از مناطق پرجمعیت شهری در مقایسه با محدوده روستایی اطراف، پدیده­ای تحت عنوان جزیره­ی گرمایی شهری را به وجود آورده و موجب بروز مشکلات فروانی شده است. جزیره حرارتی شهری، سطحی از شهر است که به میزان قابل توجهی از مناطق روستایی اطراف گرم­تر است. بدین منظور، ابتدا ۸ تصویر ماهواره­ای دوره گرم سال شهر شیراز، طی بازه­ی زمانی ۱۹۸۵ تا ۲۰۲۰ با استفاده از داده­های سنجنده­های (TM) لندست­های ۴ و ۵، (ETM+) لندست ۷، (OLI/TIRS) لندست ۸ جمع­آوری و استخراج گردید. بعد از پیش­پردازش­های لازم، شاخص­های تفاضل پوشش گیاهی نرمال شده (NDVI)، دمای سطح زمین (LST) و شاخص پراکندگی عرصه حرارتی شهر با ارزیابی اکولوژیکی (UTFVI) محاسبه گردید. براساس نتایج حاصل از پردازش تصاویر، مکان­های دارای جزایر حرارتی، چگونگی تغییرات دمایی شهر، ارتباط بین تغییرات دمای سطح زمین با پوشش سطحی بررسی و تحلیل گردید تا جزایر حرارتی شهری شیراز شناسایی و تحلیل شوند. تغییرات مقیاس زمانی الگوهای دمایی شیراز نشان داد که از سال ۱۹۸۵ تا ۲۰۲۰ حدود ۷۶/۱۲ کیلومترمربع بر مساحت طبقه­ی چهارم دمایی افزوده شده است. نتایج حاصل از محاسبه­ی شاخص   NDVIطی بازه زمانی مورد مطالعه مساحت پوشش گیاهی به دلیل تغییر کاربری­های شهری از ۲۸/۲۲ کیلومترمربع در سال ۱۹۸۵ به ۵۴/۱۷ کیلومترمربع در سال ۲۰۲۰ تقلیل یافته است که این مسأله می­تواند دلیل بر شکل­گیر و افزایش جزایر حرارتی در نواحی مذکور باشد.  شاخص UTFVI نشان داد که خیلی خیلی بد (طبقه دمای بسیار گرم) عمدتاً در قسمت­های غربی شیراز از شمال­غرب تا جنوب­غرب (شامل بخش­هایی از منطقه ۹ و ۱۰)، نواحی جنوب­شرقی منطقه ۷ و نواحی شمالی منطقه ۱ متمرکز شده است.