شناسایی مکان بهینه احداث اماکن و تاسیسات ورزشی در راستای افزایش سلامت جسمانی و روانی می­تواند محیطی با فضای آرام­تری برای زیستن انسان­ها در کنار یکدیگر بدنبال داشته باشد. این موضوع برای سکونتگاها و شهرهایی با جمعیت زیاد و رو به ازدیاد اهمیت بیشتری پیدا می­کند. شهرستان تبریز را می­توان نمونه­ای از چنین سکونتگاها دانست که در سال­های اخیر به دلیل رشد جمعیت، نیازمند توجه و برنامه­ریزی جامع توزیع اماکن ورزشی و پراکندگی مکانی مناسب آن­ها می­باشد. از اینرو شناسایی فرایندی برای پهنه بندی فضای این شهرستان به صورت یکپارچه برای احداث این اماکن و تاسیسات ضروری است.
برای رسیدن به این هدف، در ابتدای کار، معیارهای مؤثر با استفاده از مطالعات پیشین، نظرات کارشناسان اداره کل ورزش و جوانان استان آذربایجان شرقی و شناختی که از قلمرو مکانی مطالعه فراهم شده بود، شناسایی شد. در ادامه، معیارهای شیب، ارتفاع، فاصله از گسل، فاصله از مناطق سیل خیز، ژئومورفولوژی، فاصله از مرکز شهر تبریز، زمین شناسی، کاربری اراضی و فاصله از مراکز درمانی، جهت تعیین میزان اهمیت آن ها با استفاده از روش فرایند تحلیل شبکه ای فازی با یکدیگر مقایسه زوجی شدند. نتایج، فاکتورهای ریخت شناسی، فاصله از مرکز شهر و فاصله از جاده  را با اهمیت بیشتر برای پهنه بندی فضای جغرافیایی شهرستان تبریز برای احداث اماکن و تاسیسات ورزشی  نشان می­دهد. در گام پایانی تمامی معیارها با توجه به میزان اهمیت آن ها با روش همپوشانی شاخص با یکدیگر تلفیق شدند. با تقسیم نتایج به چهار کلاس بسیار مناسب، مناسب، نامناسب و بسیار نامناسب، غربالگری مکانی شهرستان تبریز انجام شد. براساس نتایج بدست آمده حدود 27 هکتار از شهرستان تبریز که در محدوده شمال شرقی این شهرستان واقع شده است، دارای وضعیت بسیار مناسبی برای احداث اماکن و تاسیسات ورزشی می­باشد.