یخبندان دارای ویژگی­های آماری مختلفی است که روزهای ذوب-انجماد یکی از این ویژگی­ها است. در این مطالعه هدف بر آن است که با استخراج فراوانی روزهای ذوب-انجماد، توزیع زمانی و مکانی این ویژگی از یخبندان در مقیاس­های سالانه و ماهانه در ایران بررسی شود. لذا برای دسترسی به این هدف، داده­های مربوط به دماهای حداقل و حداکثر روزانه ۶۲ ایستگاه هواشناسی سینوپتیک برای یک دوره ۱۵ ساله از سال ۹۱-۱۹۹۰ تا ۲۰۰۵-۲۰۰۴ برای ماه­های اکتبر تا می از سازمان هواشناسی کشور دریافت گردید. سپس بر اساس تعریف روزهای ذوب-انجماد به‌عنوان روزهایی که در آن دمای حداکثر صفر یا بالای صفر درجه سانتی‌گراد و دمای حداقل ۲/۲- و یا پایین­تر از آن باشد، فراوانی­های ماهانه و سالانه آن استخراج گردید و نقشه­های پهنه­بندی آن رسم شدند.

نتایج این تحقیق نشان می­دهد که در مقیاس سالانه حداکثر فراوانی روزهای ذوب-انجماد، با بیش از ۷۰ روز، در غرب، شمال­غرب و ایستگاه­های مرتفع زاگرس میانی مشاهده می­شود. ماه ژانویه نیز اوج میانگین فراوانی وقوع روزهای ذوب-انجماد در ایران است. در این ماه از بین ۶۲ ایستگاه مورد مطالعه ۵۱ ایستگاه یعنی حدود ۸۲ درصد ایستگاه­ها حداقل یک روز ذوب-انجماد داشته­اند.