آلودگی هوای شهر تبریز یکی از معضلات اساسی این شهر است. از جمله عوامل طبیعی مؤثر در آلودگی هوا، میتوان به پدیده وارونگی دما به عنوان مهمترین عامل تأثیرگذار در محیطهای شهری نام برد به همین جهت هدف تحقیق حاضر بررسی رابطه معنی داری بین غلظت آلاینده های ذرات معلق (PM۱۰)، منوکسیدکربن و دی کسید گوگرد با  پارامترهای هواشناسی مانند دید افقی، فشار، رطوبت نسبی،  دما، سرعت باد، حداکثر سرعت باد، شاخصKI، ارتفاع رأس لایه وارونگی دمایی، عمق وارونگی دمایی و شدت وارونگی دمایی در شهر تبریز می باشد. برای این مهم، یک دوره۵ ساله، از سال ۱۳۸۷تا ۱۳۹۲ در نظر گرفته شد و شرایط آلودگی شهر تبریز در روزهای وقوع اینورژن با استفاده از نقشه های اسکیوتی مورد بررسی قرار گرفت. برای بررسی ارتباط بین غلظت آلاینده‌ها با مشخصات لایه وارونگی دما و پارامترهای اقلیمی و پایداری جو از همبستگی پیرسون و برای مشخص کردن متغیرهایی که نقش بیشتری در افزایش یا کاهش غلظت آلاینده‌ها داشته‌اند از رگرسیون خطی چند متغیره گام به گام استفاده شده است  بر اساس نتایج بدست آمده مقدار PM۱۰  با شدت وارونگی و فشار، CO با شدت وارونگی، میزان فشار و رطوبت نسبی، SO۲ با شدت وارونگی و میزان دما، دارای همبستگی معنادار می‌باشند. نتایج حاصل از  رگرسیون چند متغیره گام به گام نیز نشان داد که، شدت وارونگی دمایی تنها متغیری که با هر سه آلاینده‌ی مزبور دارای همبستگی مثبت می‌باشد، که این مسئله حاکی از تاثیر شدت لایه وارونه بر روند آلودگی هوا و تشدید غلظت آلاینده‌ها می‌باشد. همچنین رطوبت نسبی و دما بعد از شدت وارونگی دمایی  موثرترین عنصر بر روند آلاینده‌های CO و SO۲ بوده است. در نتیجه متغیرهای شدت وارونگی، دما، رطوبت نسبی و میزان فشار بیشترین تاثیر را بر غلظت آلاینده‌ها داشته‌‌اند.