---

چکیده یکی از معانی مهم و مؤثر در ارتقاء کیفیت محیط‌های انسانی، حس تعلق به مکان می‌باشد. این حس، عامل مهم در شکل‌گیری پایه‌های ارتباطی استفاده‌کنندگان و محیط بوده و نهایتا منجر به ایجاد محیط‌های با کیفیت خواهد گردید. این پژوهش با ۳۷۹ نفر حجم نمونه، به منظور ارزیابی حس تعلق به مکان ساکنان شهر جدید هشتگرد صورت گرفته است. روش پژوهش توصیفی ـ تحلیلی است؛ داده‌های جمع‌آوری شده از طریق پرسش‌نامه با استفاده از نرم‌افزار SPSS و با به-کارگیری روش‌های آماری نظیر توزیع فراوانی، آزمون ANOVA، ضریب همبستگی اسپیرمن، پیرسون و تحلیل رگرسیون، توصیف و تحلیل گردیده‌اند. نتایج آزمون نشان داد که بین چهار متغیر مدت سکونت، احساس امنیت ساکنان در محل، رضایت از دسترسی به خدمات شهری و میزان فعالیت‌های اجتماعی و جمعی با حس تعلق مکانی رابطۀ معناداری وجود دارد. به‌گونه‌ای که هر چه مدت سکونت، میزان خدمات‌ شهری، امنیت محل و فعالیت‌های اجتماعی و جمعی ساکنان بیش‌تر گردد، حس تعلق مکانی ساکنان شهر جدید هشتگرد نیز، افزایش می‌یابد. هم‌چنین نتایج به‌دست آمده از آزمون رگرسیون، نشان داد که حدود ۲۹ درصد از تغییرات متغیر وابسته (تعلق مکانی ساکنان) را متغیرهای مستقل (مدت زمان سکونت، میزان خدمات‌ شهری، میزان امنیت محل و میزان فعالیت‌های اجتماعی و جمعی) تبیین می‌کند.