1- دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات، باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان، تهران، ایران (نویسنده مسئول). 2- گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه یزد، یزد، ایران. 3- دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران. 4- دانشآموخته جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
چکیده: (6713 مشاهده)
امروزه، وجود مشکلات گسترده شهری، نیاز مبرم به توسعه پایدار شهری را روز به روز نمایان میکند. اما به منظور غلبه بر این مشکلات، لازم است تفاوت سطح توسعهیافتگی شهر از توسعه پایدار را اندازهگیری و راهکارهای جهت بهبود آن ارائه داد. با عنایت به این که رسیدن به توسعه پایدار، رفع نابرابریها، شکاف و تبعیض در بین همه قسمتهای یک شهر و برخورداری از شاخصهای توسعه در جهت رسیدن به توسعه متوازن به عنوان الگوی اصلی توسعه و با التزام به پایداری آن امری ضروری میباشد، این پژوهش با هدف اندازهگیری توسعه پایدار در سطح محلات شهری و با استفاده از روش منطق فازی و سیستم اطلاعات جغرافیایی انجام گرفته است؛ بنابراین میتوان اذعان نمود که نوع پژوهش از بعد هدف کاربردی- توسعهای و از بعد روش پژوهش توصیفی- تحلیلی می-باشد. از آنجایی که منطق فازی در قالب سیستم اطلاعات جغرافیایی قابلیت بالایی برای ارزیابی پایداری سیستمهای پیچیده و از جمله شهرها دارد، در این راستا بیست و چهار شاخص انتخاب شده برای سنجش پایداری در سطح محلات شهری در شهر یزد، با استفاده از منطق فازی در سیستم اطلاعات جغرافیایی مورد بررسی قرار گرفتهاند. نتایج حاصله بیان میکند که با توجه به شاخص های اقتصادی، اجتماعی، فیزیکی و زیست- محیطی مورد مطالعه، وضعیت پایداری در محلات قسمت مرکزی شهر و منطقه 2، در وضعیت مناسب-تری از نظر برخورداری و دسترسی به مراکز آموزشی، ورزشی و کاربری های تجاری- خدماتی میباشد؛ محلات متمایل به حاشیه شهر از نظر شاخصهای مورد بررسی در وضعیت پایداری کمتری برخوردار بوده و محلات حاشیه شهر بویژه قسمتهای جنوب شرقی و شمالی در وضعیت ناپایداری هستند.
سرائی محمد حسین، علیان مهدی، خاوریان امیررضا، غفورزاده مجتبی. ارزیابی سطوح پایداری شهری با استفاده از منطق فازی در سیستم اطلاعات جغرافیایی (نمونه موردی: شهر یزد). فضای جغرافیایی. 1396; 17 (58) :243-263