سرمایه­ی اجتماعی از مفاهیم نوینی است که در چند دهه­ی اخیر در اکثر رشته­های علوم انسانی و جامعه‌شناسی رواج یافته و به‌عنوان یکی از عامل تقویت‌کننده روابط جمعی، شبکه‌ها و انسجام بخش «میان انسان‌ها»، «انسان‌ها و سازمان‌ها» و «سازمان‌ها با یکدیگر» در توسعه روستایی محسوب می­شود. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر مولفه­های سرمایه اجتماعی بر توسعه پایدار روستایی و بررسی مهم­ترین ابعاد تاثیر­گذار در توسعه پایدار روستایی در دهستان رومشگان غربی- شهرستان کوهدشت می­باشد. نوع تحقیق کاربردی و روش توصیفی-تحلیلی و برای گردآوری اطلاعات از روش­های کتابخانه­ای و میدانی (پرسشنامه) استفاده شده است. جامعه آماری این تحقیق خانوارهای روستایی دهستان رومشگان غربی می‌باشد. این دهستان طبق سرشماری سال 1390 دارای 2331 خانوار می­باشد که تعداد 134 خانوار به­عنوان نمونه جهت انجام تحقیق از طریق فرمول اصلاح شده کوکران انتخاب شده است. برای تجزیه‌وتحلیل اطلاعات از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون  tتک نمونه­ای، همبستگی اسپیرمن و تحلیل مسیر) استفاده شده است. یافته­های تحقیق نشان می­دهد، بر اساس آزمون t نمونه­ای در بین مولفه­های سرمایه اجتماعی، بعد اعتماد با میانگین 18/3 دارای بالاترین میانگین بوده است­. همچنین آزمون t تک نمونه­ای نشان می­دهد برای شاخص­های توسعه روستایی عدد مطلوبیت برای همه ابعاد کم­تر از (3) و به­صورت منفی ارزیابی شده است. همچنین آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین ابعاد اعتماد، مشارکت و توسعه پایدار روستایی در سطح 05/0 درصد آلفا رابطه مثبتی وجود دارد و همین­طور بین بعد نهادهای محلی و توسعه پایدار روستایی در سطح 05/0 درصد آلفا رابطه منفی وجود دارد. ولی بین بعد انسجام و توسعه پایدار روستایی هیچ رابطه‌ای وجود ندارد.