زلزله یکی از سوانحی است که به سبب شرایط خاص جغرافیایی، کشورمان را دائما مورد تهدید قرار می‌دهد و در این بین، شریان‌های ارتباطی عنصر کلیدی تخفیف یا تشدید دامنه‌های آسیب‌پذیری می‌باشند و بدون تردید عملکرد بهینه شبکه حمل­و­نقل می‌تواند باعث کاهش اثرات مستقیم و غیرمستقیم ناشی از بحران شود. در این راستا به­منظور شناسایی آسیب‌پذیری و کارایی شبکه ارتباطی شهر تبریز در زمان وقوع زلزله، توان کشش‌پذیری این شبکه در قالب روش توصیفی–تحلیلی و در نرم­افزار GIS مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از یافته‌های تحلیلی نرم‌افزار GIS گویای این است که به‌جز شبکه‌های ارتباطی نیمه شرقی شهر تبریز مابقی شبکه‌های ارتباطی نقاط مختلف شهر (غرب، شمال و جنوب) دارای آسیب‌پذیری بالایی در زمان وقوع احتمالی زلزله می‌باشند. در واقع از جمع‌بندی نتایج می‌توان این­گونه استنباط نمود که به دلیل حجم بالای آسیب‌پذیری شریان‌های حمل‌ونقل شهر تبریز، گزینه‌های خروج از وضعیت بحرانی و به تبع آن بازگشت به شرایط عادی در حد پایین بوده و شرایط خروج از وضعیت بحرانی با شریان‌های ارتباطی موجود به مراتب پیچیده‌تر می‌باشد.