چکیده
در مقاله حاضر با استفاده از روشهای تحلیل آمار توصیفی و استنباطی به مطالعه و ارزیابی تأثیر عناصر اقلیمی و آلایندههای هوای شهر سنندج بر میزان ورودی بیماری آسم و مرگ و میر سکته قلبی پرداخته شده است. جمعیت مورد بررسی تعداد افراد مراجعه کننده به بیمارستانها در دوره 8 ساله (2001-2008) برای بیماری آسم و تعداد مرگ و میر طی دوره 5 ساله (2004-2008) برای بیماری سکته قلبی شهر سنندج بوده است. آمارهای مربوط به آلودگی از سازمان محیط زیست (سال 2008) و آمارهای مربوط به عناصر اقلیمی (2001-2008) از سازمان هواشناسی شهر سنندج تهیه گردیده است.
نتایج حاصله نشان میدهد با وجود صرف عناصر آب و هوایی، افزایش هر واحد از عناصر میانگین حداقل دما، میانگین حداکثر رطوبت نسبی و سرعت باد غالب مرگ و میر سکته قلبی را به ترتیب 16/0، 06/0 واحد افزایش و 202/0 واحد کاهش داده است؛ اما در صورت وجود آلودگی، با افزایش هر واحد در میانگین حداقل دما و حداکثر سرعت باد، احتمال مرگ و میر به ترتیب 211/0 واحد افزایش و 360/0 واحد کاهش پیدا کرده است. پس هر واحد دما با وجود آلایندهها در منطقه 051/0 واحد بر روی مرگ و میر بیشتر تاثیر داشت. بدون وجود آلایندهها در منطقه، میزان تاثیر متوسط حداقل رطوبت نسبی، متوسط رطوبت نسبی، متوسط سرعت باد و سرعت باد غالب به ترتیب 160/0، 141/0، 632/0- و 198/0 مقدار بر روی مراجعهکنندههای بیماری آسم شهر سنندج بوده است. در صورت وجود آلایندهها و عناصر آب و هوا به طور توام، هیچ کدام از عناصر و آلایندهها با ورودی بیمارستانی ناشی از بیماری آسم تاثیر معنیداری را نشان ندادند. مرگ و میر سکته قلبی در هر دو جنس زن و مرد معنیدار برآورد شده است و این درجه معنیداری با افزایش سن بیشتر خود را نشان میدهد. همچنین ارتباط بین هر دو جنس و مراجعهکننده و با سن-های 0-20 و 21-40 معنیدار است؛ به عبارت دیگر برخلاف بیماری سکته قلبی، میزان آسم در سنهای کمتر از 40 سال بیشتر دیده میشود. در مجموع، بیماریهای سکته قلبی و آسم در شهر سنندج به ترتیب، تابع جنس و سن خاصی نیستند.
محمد خورشیددوست علی، محمدپور کاوه، بیورانی حسین. تأثیر عناصر اقلیمی و آلایندهها بر روی بیماریهای سکته قلبی و آسم. فضای جغرافیایی. 1392; 13 (42) :103-125