|
نقش سرمایه اجتماعی و اجتماعات محلی در توانمندسازی بافت های ناکارآمد شهری مطالعه موردی محله اسلام آباد زنجان
|
ابولفضل محمدی1   ، ابراهیم تقوی* 2، کریم حسین زاده دلیر3 |
1- دانشجوی دکتری گروه شهرسازی، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران.
2- استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران. * ( نویسنده مسئول )
3- استاد گروه شهرسازی، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران |
|
|
چکیده: (168 مشاهده) |
چکیده
اجتماعات محلی در طول زمان و در گستره فضای محلات شکل ویژه خود را پیدا می کنند که نمونه مهم این فرم ویژه و خاص همانا سرمایه اجتماعی است. رابطه اجتماعی، عنصر پیوند دهنده کنشگران منفرد به یکدیگر است که این عنصر تحت تاثیر اندازه شهر می تواند کیفیتهای متفاوتی به خود بگیرد. یکی از مفاهیم منتج از این روابط، مفهوم سرمایه اجتماعی است که مولود روابط کنشگران در بازی های مکرر است. تحقیق حاضر به روش توصیفی تحلیلی پیش می رود و با استفاده از آزمون های آماری ربط و پیوست متغیر سرمایه اجتماعی به توانمندسازی بافت های ناکارآمد شهری مورد سنجش قرار می دهد. طبق نتایج سرشماری در سال 1390، 35820 نفر جمعیت در محله اسلام آباد هستند. از این رو 11.2 درصد جمعیت شهر زنجان در محله اسکان غیر رسمی اسلام‌اباد سکونت دارند. نوع تحقیق توصیفی- تحلیلی است که به روش نمونه گیری تصادفی ساده به سنجش تاثیر شاخص های متغیر سرمایه اجتماعی بر توانمندسازی این محله پرداخته ایم. نتایج آزمون رگرسیونی حاکی از این است که توانمندسازی شبکه های اجتماعی و محله ای از تغییرات سرمایه اجتماعی متاثر می شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: سرمایه اجتماعی، اجتماعات محلی، توانمندسازی، بافت ناکارآمد |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1402/2/14 | پذیرش: 1402/5/24
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
(2).jpg)
