1- دانشجوی دکتری گروه شهرسازی، واحد مرند، دانشگاه آزاد اسلامی، مرند، ایران. 2- استادیار گروه معماری و شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی ، تبریز، ایران. 3- استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری ، دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران.
چکیده: (103 مشاهده)
چکیده تنوع آسیب های ناشی از زلزله در مکان های مختلف، بزنگاه تامل در وضعیت های پیشا- بحران است. اینکه عدالت اجتماعی و عدالت فضایی در این سرزمین چگونه بوده است و ساختار اقتصاد سیاسی ناظر بر این جغرافیا چگونه سامان یافته است که رخداد پدیده ای طبیعی مانند زلزله به فجایع زیاد انسانی و طبیعی منجر می شود. در سال های اخیر، یکی از مهمترین مولفه های مورد تامل شهرسازان، برای کاهش آسیب های ناشی از زلزله، سرمایه اجتماعی و نمادین و بازتولید فضایی آن بوده است. این مفهوم اغلب به همراه مشارکت مدنی و موازی با شبکه های همکاری و یکپارچگی است. تحقیق حاضر به روش توصیفی تحلیلی پیش می رود و میدان عملیاتی آزمون تحقیق، در سه مقیاس فضایی محله، خیابان و کل منطقه یک شهری تبریز است که نتایج تحقیق حکایت از آن دارد که انواع سرمایه اجتماعی اتصالی، به هم پیوستگی و سرمایه اجتماعی ارتباطی نقش مهمی در کاهش آسیب پذیری ناشی از زلزله ایفا می کنند.