1- گروه شهرسازی, واحد مرند, دانشگاه آزاد اسلامی, مرند, ایران 2- گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری ,دانشگاه محقق اردبیلی ,اردبیل, ایران 3- گروه شهرسازی, واحد شبستر, دانشگاه آزاد اسلامی, شبستر, ایران
چکیده: (69 مشاهده)
در نزد هانا آرنت، پراکسیس نوعی کنش عمومی است که در آن مردم، عرصهی زندگی خود را خلق و از نو میسازند و مناسبات انسان ها در فضا در کنش و واکنشی متاملانه و در بستر امر زمانی – مکانی رخ می دهد به عبارت دیگر حضور انسان در فضا نه به صورت اتفاقی بلکه متناظر بر وضعیت هایی است که در پروسه تولید اجتماعی فضا رخ می دهد. پارادایم شهرسازی انسان محور، به دنبال تولید فضایی است که مناسبات انسانی از جمله بازتولید سرمایه اجتماعی جایگزین انگاره صرفا فیزیکالیستی از شهر و عرصه های عمومی شود. سرمایه اجتماعی است که مولود روابط کنشگران در بازی های مکرر است و عنصر پیوند دهنده کنشگران منفرد به یکدیگر است که این عنصر تحت تاثیر اندازه اجتماعات می تواند کیفیتهای متفاوتی به خود بگیرد. تحقیق حاضر به روش توصیفی تحلیلی پیش می رود و با استفاده از آزمون های آماری ربط و پیوست متغیر سرمایه اجتماعی به برساخت الگوی شهرسازی انسان محور مورد سنجش قرار می دهد.