|
تحلیل، مدلسازی و پیش بینی نقش اشتغال در مهاجرت های منطقه‌ای نمونه: استان سیستان و بلوچستان
|
| کرامت اله زیاری*1، روح اله اسدی2، مجتبی صادقی2 |
1- دانشگاه تهران
2- دانشگاه فردوسی مشهد |
|
|
چکیده: (9948 مشاهده) |
| رابطه اشتغال و مهاجرت در سطوح فضایی استان سیستان و بلوچستان اعم از مناطق شهری و روستایی مساله‌ای است که این پژوهش با هدف تحلیل، مدلسازی و پیش‌بینی نقش اشتغال در مهاجرت، آن را دنبال می کند. روش تحقیق، روشی توصیفی– تحلیلی، با رویکرد کمی است که در آن از مدل های بازار کار، همبستگی و رگرسیون استفاده شده است. دو متغیر (کمبود شغل و مهاجرت به بیرون) به دست آمده از مدل بازار کار، به ترتیب به عنوان متغیر مستقل و وابسته در فرایند مدلسازی وارد شدند و سپس رابطهی آن ها پیش‌بینی شد. این پژوهش، مهاجرت را پیامد تفاوت های جغرافیایی در عرضه و تقاضای نیروی کار دانسته و نشان می‌دهد که طی پنج دهه (1335-1385) وضعیت بازار کار در مناطق روستایی نسبت به مناطق شهری وخیم تر بوده است. در مناطق شهری و روستایی رابطهی قوی و مستقیمی بین کمبود شغل و مهاجرفرستی این مناطق وجود دارد (ضریب همبستگی برابر 9/0). 90 درصد از مهاجرت هایی که طی پنج دهه در مناطق شهری و روستایی رخ داده است، با عامل کمبود شغل، تبیین می‌شود. پیش‌بینی می‌شود هر زمانی که کمبود شغل در مناطق شهری به طور کامل از بین برود و مازاد شغلی هم وجود نداشته باشد، این مناطق مهاجرپذیر خواهند شد (حدود 23000 نفر)، و اگر این پدیده در مناطق روستایی رخ دهد، مهاجرفرستی مناطق روستایی، با کاهش بسیار زیادی به حدود 500 نفر تقلیل خواهد یافت. یافته‌ها نشانگر آن است که "مازاد اشتغال برابر است با کشش جمعیت به منطقه و کمبود اشتغال برابر است با رانش جمعیت از منطقه"، بنابراین ایجاد اشتغال در منطقه از طریق اولویت دادن به سرمایه گذاری در ایجاد فرصت های شغلی جدید، می‌تواند به عنوان موثرترین راه حل برای جلوگیری از تخلیه جمعیت مناطق شهری و روستایی استان شناخته شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: مدلسازی، اشتغال، مهاجرت، مدل بازار کار، استان سیستان وبلوچستان. |
|
|
متن کامل [PDF 284 kb]
(2452 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1393/2/1 | پذیرش: 1393/2/1 | انتشار: 1393/2/1
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
(2).jpg)
