چکیده

  بسیاری از سکونتگاه های روستایی کشور هم اکنون با مسایل و مشکلات متنوع و در ابعاد مختلف روبرو هستند که بعضاً ریشه در گذشته تاریخی آنها دارد، هرچند برخی دیگر در پی دگرگونی های سالهای اخیر بروز و ظهور یافته اند. کمبود سرمایه گذاریهای لازم در زیرساخت های اقتصادی و اجتماعی و فقدان مدیریت کارآمد امروزه به این مسایل دامنه بیشتری بخشیده و موجب ایجاد عدم تعادل در اینگونه عرصه ها و در هم ریختگی نظام های مکانی – فضایی روستایی شده است. با توجه به روند رشد و توسعه کشور و اهمیت توجه به ابعاد توسعه پایدار، بسترسازی برای تحولی آگاهانه و مدبرانه در فضای زیست، سکونت و تولید در جوامع روستایی امری ضروری به نظر می آید. در همین ارتباط لازم است به مسکن روستایی به عنوان یکی از اجزای اصلی بافت روستا توجه لازم مبذول گردد. در سال های اخیر، سیاست های توسعه مسکن در ایران به طور کلی در مسکن روستایی، که بطور خاص توسط بنیاد مسکن انقلاب اسلامی اعمال می شود جنبه های مختلف، از جمله استقرار بهینه و مقاوم سازی در برابر سوانح طبیعی، نوسازی و مقاوم سازی واحدهای مسکونی را در عرصه های روستایی کشور در برمی گیرد. در این راستا، تخصیص تسهیلات مالی مسکن به روستاییان در جهت نوسازی و مقاوم سازی در سال های اخیر توانسته است دگرگونی هایی در ویژگی های کالبدی و فضایی مسکن در بسیاری از روستاهای مورد نظر ایجاد نماید.