1- گروه جغرافیا، واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران 2- واحد اردبیل، دانشگاه آزاد اسلامی، اردبیل، ایران
چکیده: (392 مشاهده)
علیرغم پیشرفتهای اخیر در واکاوی عملکرد لرزهای انواع سازههای ساختمانی، راهبردهای مقاومسازی سازهای هنوز هم یکی از مباحث چالش برانگیز فنی است. هدف پژوهش حاضر رفع این خلاء مطالعاتی از طریق ارائۀ یک روششناسی ساده برای ارزیابی آسیبپذیری لرزهای ساختمانهای واقع در بافتهای فرسودۀ شهر اردبیل است. روش ارائه شده بر اساس مطالعات میدانی 1440 ساختمان مختلف، یک روش کیفی بوده است. نمایۀ آسیب مربوط به تمامی ساختمانها محاسبه و میانگین آنها در زمینلرزههای با شدتهای 7 تا 9 در مقیاس MSK، بر حسب شدت برای انواع مختلف ساختمانها به صورت نمودارهای ستونی و PGA به صورت خطی ترسیم گردیده است. بر اساس نتایج به دست آمده، تقریباً 30 درصد ساختمانهای فولادی که قدمت آنها کمتر از 20 سال میباشد و به دلیل بازنگری در آئیننامۀ استاندارد 2800 نسبت به زمان ساختشان در برابر زمینلرزهای با شدت 8 احتمال آسیب زیاد و در شدت 9 احتمال ریزش و تخریب ساختمان وجود دارد. نتایج حاصله نشان میدهد که این سیستم سازهای نسبت به ساختمانهای با مصالح بنایی وضعیت بهتری دارد. ساختمانهای با اسکلت بتنی که قدمت آنها کمتر از 15 سال است در برابر زمینلرزهای با شدت 8 احتمال آسیب متوسط و در شدت 9 احتمال آسیب زیاد وجود دارد. در نهایت سیستم سازهای بتنی نسبت به سیستم سازهای فولادی و بنایی عملکرد بهتری داشتهاند. به طور کلی نتایج نشان میدهد که بیشتر ساختمانهای موجود در بافتهای فرسوده و تاریخی در برابر یک زمینلرزۀ با شدت 8 در ردیف آسیب زیاد و شدت 9 آسیب کلی و تخریب قرار دارند. ساختمانهایی که از آسیبپذیری بالایی برخوردارند، بیشتر در نقاط مرکزی شهر (مخصوصاً منطقۀ یک) واقع شدهاند. واژگان کلیدی: نمایۀ آسیبپذیری لرزهای، سازوکارهای آسیب، سناریوهای آسیب، اردبیل