1- عضو هیات علمی گروه جغرافیا و برنامهریزی روستایی دانشگاه اصفهان. 2- دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی روستایی دانشگاه اصفهان. 3- دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامهریزی شهری شهید بهشتی تهران. (نویسنده مسئول). 4- دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامهریزی شهری دانشگاه اصفهان. 5- دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای پزشکی دانشگاه اصفهان.
چکیده: (6379 مشاهده)
چکیده
داشتن کیفیت زندگی مطلوب، همواره آرزوی بشر بوده و هست.در سال های اخیر مطالعات کیفیت زندگی در محیط های شهری به طور قابل توجهی از سوی اندیشمندان علوم شهری مورد بررسی و پژوهش قرار گرفته است. در تعریفی کلی می توان کیفیت زندگی را یک اصطلاح کلی مفهومی برای نشان دادن چگونگی برآورده شدن نیازهای انسانی و هم چنین معیاری برای ادراک رضایت و عدم رضایت افراد و گروهها ازابعاد مختلف زندگی دانست. هدف اصلی این پژوهش ارزیابی کیفیت زندگی شهری با استفاده از شاخص های ذهنی از دیدگاه ساکنان شهر کرمان و ارزیابی میزان رضایت آنها از زندگی شهری است. روش تحقیق در این پژوهش از لحاظ هدف «کاربردی» و از نظر روش مطالعه، «توصیفی – تحلیلی » است و جمعآوری اطلاعات و دادهها به دو صورت« اسنادی و پیمایشی(پرسشنامه)» انجام پذیرفته است. حجم نمونه با توجه به جمعیت شهر و با استفاده از فرمول کوکران 384 نفر بدست آمده است و روایی گویههای پرسشنامه توسط تعدای از کارشناسان و اعضای هیئت علمی دانشگاه مورد تأیید قرار گرفت و همچنین برای بررسی پایایی ابزار تحقیق نیز از روش انجام پیشآزمون و ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آلفای کرونباخ برای مجموع شاخصهای پرسشنامه برابر 0.791 محاسبه شد که نشاندهندۀ پایایی مناسب و قابل قبول ابزار پرسشنامه است. نتایج پژوهش نشان میدهد که متغیرهای سلامت روانی، بعد حمل و نقل، بعد اقتصادی، سلامت جسمانی، سلامت محیطی و سلامت اجتماعی به ترتیب با میزان 395/0، 271/0، 254/0، 227/0، 213/0 و 156/0 بیشترین تأثیرات را در بالا رفتن میزان کیفیت زندگی در سطح شهر کرمان داشتهاند.
برقی حمید، افشاری پور علی، نوری محمد، رزم پوری علی اکبر، الفتی هادی. سنجش و ارزیابی شاخصهای کیفت زندگی در شهر کرمان با استفاده از تحلیل مسیر. فضای جغرافیایی. 1396; 17 (60) :1-19