|
ارزیابی نقش توسعه پایدار در بازآفرینی بافت های تاریخی - فرهنگی کلان شهرهای ایران ( نمونه موردی : منطقه 8 کلان شهر تبریز )
|
اسماعیل رجبی   ، کریم حسین زاده دلیر* 1، بختیار عزت پناه |
|
|
|
چکیده: (138 مشاهده) |
تحقیق حاضر از نظر هدف جز تحقیقات کاربردی و از نظر روش جز تحقیقات توصیفی محسوب می شود. پژوهش حاضر متکی به روش کتابخانه‌ای و میدانی و ابزار پرسشنامه و مشاهده می باشد . برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های تی تک نمونه‌ای ، همبستگی پیرسون ، رگرسیون خطی چند‌گانه استفاده شده است . مطابق نتایج ارزیابی دیدگاه 400 نفر از شهروندان ساکن در منطقه 8 شهرداری کلان شهر تبریز ، شاخص‌های بازآفرینی و توسعه پایدار محلات 8 گانه ، پایین‌تر از سطح متوسط قرار دارد . مطابق آزمون همبستگی ، قوی‌ترین رابطه در بین شاخص‌های مورد بررسی با بازآفرینی منطقه ۸ را به ترتیب ، کالبدی ـ فضایی ، نهادی ، اقتصادی ، اجتماعی و زیست‌محیطی داشته‌اند . در یک ارزیابی یکپارچه می‌توان استنباط کرد که نه تنها درک مفهوم توسعه پایدار در بازآفرینی پروژه‌های شهری در مطالعات داخلی به کفایت رخ نداده است ، بلکه به واسطه بینش سطحی و عدم درک مناسب از مفاهیم بنیادین و ارتباط دو سویه این دو رویکرد ، نیاز به مطالعه عمیق‌تر در این حوزه ضروری می نماید . در ارتباط با نقش پروژه‌های بازآفرینی شهری در دستیابی به اهداف توسعه پایدار در بخش مرکزی شهرها ، از طریق چشم‌انداز سرمایه فکری به عنوان محرک رشد می‌توان بهره جست . بنابراین ، در یک قضاوت کلی می‌توان ادعا کرد که دستیابی به اهداف بازآفرینی مبتنی بر توسعه پایدار ، یک فرآیند بلند مدت است که اکنون در آغاز راه است و با اهداف تعیین شده فاصله دارد .
|
|
| واژه‌های کلیدی: توسعه پایدار، بازآفرینی شهری، بافت تاریخی – فرهنگی، شهر تبریز |
|
|
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1402/10/26 | پذیرش: 1403/2/2
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
(2).jpg)
